Geschiedenisles en feest in Cambodja

Onze eerste nachtbuservaring was een gedenkwaardige. We hadden verschillende verhalen over nachtbussen gehoord en uiteindelijk besloten om te reizen met de Giant Ibis. Wat moet u zich voorstellen bij een nachtbus? Een normale touringbus met een stuk of 20 stapelbedachtige bedden waarbij je niet helemaal plat kon liggen. Als je een Aziaat was kon je de benen nog strekken in een soort kastje dat onder je voorganger was gelokaliseerd. Voor een gezonde Hollandse jongen is dat echter onmogelijk, laat staan als je ook nog eens bijna 2 meter bent, zoals Paul. Dat was dus een hele nacht in foetushouding op een half omlaag geklapt bed liggen, niet slapen en met verrekte spierpijn de bus uitstappen. Tot overmaat van ramp kreeg onze bus na een uur of 2 een klapband op de geenszins vlakke weg van Siem Reap naar Phnom Penh (zeg maar gerust de meest dramatische weg die je je kan voorstellen, vol gaten, kuilen en hobbels), zodat het feest van de nachtbus met een paar uurtjes verlengd werd. Na een uur of 8 toch aangekomen in Phnom Penh en daar moesten we overstappen op een volgende bus naar Kampot. Tenminste als je die geboekt had... Wij hadden dat niet gedaan met de gedachte "ach dat komt in Phnom Penh heus wel goed". Maar je raad het al: alle bussen vol en eerst volgende ging pas ver in de middag. Op dat moment was het 07:00 in de morgen. We hadden ons al bijna ingesteld op een helse ochtend en middag wachten toen er een tuktukchauffeur naar ons toe kwam. Tuktuk's zijn overigens 3 of 4-wielige open voertuigen voor 1 tot 6 personen meestal voortgetrokken door een motorbike met een viezig mannetje er op die altijd teveel geld vraagt. Deze beste man vertelde ons dat hij nog wel iemand kende bij een reisbureau en die kon vast wel wat voor ons regelen. Uiteraard geloofden wij er geen snars van, maar veel andere opties hadden we ook niet. Dus toen zijn we de tuktuk ingesprongen en meegenomen Phnom Penh in. Eenmaal aangekomen bij het reisbureau was deze nog dicht en begon onze vriend op de deur te rammen, net zo lang tot er een slaperige jongeman open deed. Na veel bellen en gedoe bleek waar we al bang voor waren: ook hier geen eerdere bus. Maar tuktukvriend gaf niet op, hij wilde ons helpen. Hij belde ongeveer al z'n vrienden of ze zin hadden geld te verdienen. En ja hoor, een van z'n maten wilde ons wel naar Kampot brengen met z'n auto voor 50 dollar. Veel geld voor een Cambodjaan, maar wij wilden op dat moment ook wel 100 dollar betalen. Zonder een idee of we het na konden vertellen stapten we in en 3 uur later stonden we bij ons hostel in Kampot. Hell yes, het was gelukt, maar wat een beleving..

Kampot zou de plek zijn waar we ons 'kerstfeest' zouden vieren. En Kampot is een plek waar verder niet zo veel te doen is, chillen dus, perfect voor kerst. Het hostel waar we verbleven had ook alles om te kunnen relaxen. Een zwembad, prima kamers en een restaurant met een menukaart met genoeg variëteiten om iedere dag iets anders te kunnen eten. Op kerstavond gezellig met een groep gedronken en gegeten bij het hostel en muziek gemaakt tot in de late uurtjes. Eerste kerstdag in Kampot gaan eten en daarna een kroegje opgezocht met live muziek en tweede kerstdag lekker uitgebrakt. Het echte kerstgevoel heb ik echter niet gehad tijdens kerst, het blijft een rare combinatie kerstbomen en 30 graden. Maar al met al een prima kerst. Na de kerstdagen was het tijd om te beslissen waar we de jaarwisseling zouden gaan vieren en we hadden onze zinnen gezet op Koh Rong. Dat scheen een eiland te zijn wat voorzien is van allerlei faciliteiten om te feesten en chillen, dat leek ons wel wat. Om daar te komen moesten we eerst naar Sihanoukville, een zeer toeristische badplek in het zuiden van Cambodja. Na wat research vooraf waren we al tot de conclusie gekomen dat het vinden van accommodatie in deze tijd van het jaar een hele opgave zou worden in zowel Sihanoukville als op Koh Rong. Toch besloten we het risico te nemen, want tja niet geschoten is altijd mis. Eenmaal aangekomen in Sihanoukville bleek het vinden van accommodatie nog moeilijker dan gedacht. Tot tweemaal toe was een boeking via Booking.com niet doorgekomen en kregen we telkens 'nee-schuddende' hoofden te zien op de vraag "room available"? Een aardige tuktukchauffeur is toen met ons heel Sihanoukville doorgereden op zoek naar hostels en hotels en de moed begon ons in de schoenen te zakken. Uiteindelijk kwamen we bij een luxe hotel terecht waar ze nog een kamertje beschikbaar hadden voor ons voor het geringe bedrag van 35 dollar. Veel te veel geld voor backpackers, maar op dat moment onze enige optie. Na deze zoektocht besloten we de plannen te wijzigen: geen Koh Rong voor oud en nieuw, maar een skybar in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.

De volgende dag boekten we de bus van Sihanoukville naar Phnom Penh. De hoofdstad van Cambodja is als stad wat minder gezellig dan Siem Reap, maar zeker in mijn ogen een must om te bezoeken wanneer je in Cambodja bent. Het land kent een geschiedenis die tot eind jaren 90 louter uit oorlogen bestaat. Met name de periode 1975 tot en met 1979 heeft diepe sporen achtergelaten in het land. Dat was de periode waarin de volkerenmoord door de rode Khmer onder leiding van Pol Pot plaats vond en liefst 3 miljoen Cambodjanen hun leven verloren (een kwart van de totale bevolking). Pol Pot wilde een 'volkszuivering' bewerkstelligen, maar in werkelijkheid vermoorde hij iedereen die een bedreiging vormde voor zijn machtspositie. Zodoende werden bijna alle hoogopgeleide Cambodjanen vermoord in die beruchte periode. Om meer over deze periode te leren kun je in Phnom Penh het genocide museum en The Killing Fields bezoeken. Beide plekken hebben we bezocht en deden de rillingen over je lijf lopen. Het genocide museum gaf de wrede martelpraktijken weer waar de Cambodjanen aan ten onder gingen en maakte je bij vlagen misselijk. Bij gebrek aan geld voor geweren en kogels werden mensen geschopt, geslagen, opgehangen, verdronken of met de scherpe bladeren van palmplanten onthoofd (en nog vele andere manieren werden gebruikt). Niet alleen volwassen mannen moesten eraan geloven, ook vrouwen en kinderen werden zonder pardon uitgeroeid, want Pol Pot geloofde immers dat 'een bedreiging bij de wortels moest worden uitgeroeid'. Dat hield zelfs in dat pasgeboren baby's niet ontkwamen aan het regime en met hun schedels dood werden geslagen tegen een boom. Gruwelijk. De plekken waar dit alles gebeurde worden The Killing Fields genoemd en uiteraard zijn een aantal van die voormalig slagvelden te bezoeken. The Killing Fields zijn te vergelijken met concentratiekampen uit de tweede wereldoorlog, waar mensen binnen werden gebracht en aan het werk gingen tot de dood erop volgde. Het zien van de massagraven en The Killing Tree, de boom waar de baby's tegen dood werden geslagen, maken een mens stil. Zeer indrukwekkend en iets wat ik niet snel meer zal vergeten.

Verder vroegen we in Phnom Penh ons visum voor Vietnam aan, zodat we tegen de tijd dat we Vietnam in zouden willen, dat zonder problemen zouden kunnen doen. Toen dat allemaal geregeld was konden we ons op gaan maken voor de jaarwisseling. De Eclipse Skybar zou het toneel worden voor het feest, met vuurwerk en champagne. Helaas ontbraken de oliebollen dit jaar. Samen met twee andere Nederlandse jongens, Yves en Vincent, beleefden we een mooie avond en gingen we goed het nieuwe jaar in! Het vuurwerk viel wat tegen, maar dat had er mee te maken dat Cambodjanen een keer of vier nieuwjaar vieren in hun land en het Westerse nieuwjaar is niet het meest boeiende voor ze. Ze vieren verder nog het islamitische nieuwjaar, uiteraard het Chinese nieuwjaar en nog een nieuwjaar, maar ben vergeten welke dat ook alweer is. Grappig die avond was dat ik een meisje Laura ontmoette en die bleek een tijdje in Maleisië samen met Else gereisd te hebben! Heel toevallig dat je zo iemand tegen het lijf loopt in een ander land op een skybar. Na een dag of 5 in Phnom Penh geweest te zijn, was het weer tijd om te vertrekken. We gingen Cambodja weer verlaten, maar moesten eerst nog terug naar Siem Reap per bus om daar onze volgende vlucht te pakken. Next stop: Laos. Te beginnen in Pakxe om vanuit daar Si Phan Don (4000 islands) te bezoeken in het zuiden van Laos.

Alles over de dagen in Laos zal in de volgende update verschijnen, dus blijf het volgen!

Ps. Foto's van Bangkok en Chiang Mai zijn toegevoegd aan het vorige verslag