Last bits of Australia

Om te beginnen mijn excuses voor het niet-updaten. Ik kan allerlei smoezen verzinnen waarom ik niet in staat was mijn verslagen voort te zetten, maar ik zal eerlijk zijn: ik had er gewoon geen zin in. Sorry. Afijn, ik verliet jullie in Australië ergens bij een tankstation en ben inmiddels vier landen verder, dus tijd voor een update. Omdat alle vier de landen in een update te veel is en te saai voor jullie, knippen we de tocht in delen. Vandaag deel 1: het laatste stuk Australië.

Byron Bay
Als ik mij goed herinner, het is een tijdje geleden, had ik jullie verteld dat Paul en ik een derde passagier in onze bus hadden op weg naar Byron Bay. Oskar, naar die naam luisterde de passagier, smokkelden wij verstopt tussen onze spullen en onder slaapzakken, als een Mexicaan die de grens over wil, mee naar Byron. Na een aantal keer op het nippertje de politie te hebben ontlopen, kwamen we dan als drietal aan in Byron, het hippie-heaven in Australië. Het viel ons direct op dat het gros van de inwoners van Byron schoenen een overbodige luxe vond en dat kappers waarschijnlijk werkloos waren, gezien de lange haardracht die men prefereerde. In het kleine plaatsje gingen we op zoek naar het huis van Matt, een 'stoner' pur sang die we tijdens onze Fraser-trip ontmoet hadden, die ons had uitgenodigd om een nachtje bij hem te verblijven. De navigatie bood een uitweg en zo kwamen wij aan bij een op het oog ruime woning. Echter eenmaal binnen bleek dat er wel 10 man in het huis bivakkeerde en dat er eigenlijk geen plaats was voor logees. Gelukkig konden we wel terecht bij Matt's vriendin Rhian, probleem opgelost. Bij gebrek aan een foto hier een kleine omschrijving van het huis van Matt: men neme een bank, een tafel, 4 waterpijpen, een asbak, zakjes met groen spul daarin (wat zou het zijn?) en een stuk of 6 zeer relaxt ogende mensen... Oh en de kamer van Matt? Die bleek in de tuin te zijn. De beste jongen sliep al ruim een jaar in een tent in de tuin, bij gebrek aan een kamer met muren. Hoe simpel kan het leven zijn?

Na 1 nacht bij Rhian te hebben geslapen besloten we toch naar een hostel te verkassen met de camper, aangezien dat in een wat gezelligere buurt gelegen was. Extra voordeeltje was dat Rhian manager van het hostel was en zodoende eenkleurige prijs voor ons regelde. De dagen daarna hebben we sfeer geproefd in Byron en die komt op het volgende neer: zon, zee, strand, surfen, bier, wiet en heel veel chillen. Oh en men werkt ook, maar een serieuze baan is er in Byron niet te vinden gok ik. Na een dag of 5 gechilld te hebben, vonden we het tijd om verder te reizen. Zonder Oskar, die bleef nog even in Byron en ging op zoek naar werk. En zo cruisde Paul en ik verder op weg naar Sydney. Maar eerst maakte we nog een stop bij de geprezen Blue Mountains.

Blue Mountains
De Blue Mountains is een gebergte in Nieuw-Zuid-Wales, Australië. De dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen "de Blauwe Bergen" heten. In deze regio kan je verschillende hikes maken en om dit te doen kun je een van de vele pittoreske plaatsjes die het gebied kent bezoeken. Wij kozen voor de Wentworth Falls, op aanraden van eerdere contacten tijdens de reis. Na onze ervaringen in Nieuw-Zeeland maakten wij ons op voor een pittige hike en namen voldoende voedsel mee om de zware tocht te kunnen overleven. Zo'n 2 uur later waren we een ervaring rijker en een illusie armer. De hike die zo'n 5 uur zou moeten duren met hike-level 'hard' hadden wij in 2 uur gelopen en na 3x gecheckt te hebben konden we met zekerheid zeggen dat we toch echt de gehele route hadden gelopen. De Wentworth Falls, de enorme waterval die het hoogtepunt had moeten zijn van de wandeling, was niet meer dan een pisstraaltje vergeleken met de foto's uit de brochure. Dat had te maken waarschijnlijk met de geringe regenval van de dagen daar voor, maar goed dat is de natuur. Helaas! Gelukkig hadden we tijdens de 2 uren wandelen wel een aantal mooie views gezien en was alle inspanning dus niet helemaal voor niets geweest. Snel de teleurstelling vergeten en de mooie views opslaan en door naar Sydney, waar we na een aantal laatste stopjes op nietszeggende plekken op 1 december arriveerde bij het inleverpunt van Hippie Camper.

Sydney
Bus ingeleverd, geld terug gehad wegens gebreken aan de bus en op naar ons verblijfadres in Sydney. Sydney staat er om bekend om extreem duur te zijn, zeker wanneer het op overnachten aan komt. Dus hadden we onze contacten van de heenreis naar Nieuw-Zeeland, twee meiden uit Nederland die in Sydney gingen wonen en werken, weten te bereiken en geregeld dat we in hun appartement een aantal nachten konden verblijven. Top dus. Bovendien kenden zij ondertussen de stad en konden ze ons de hotspots laten zien. Dat deden ze overigens met z'n drieën, huisgenoot Robin (een aardige Nederlandse knul) was eveneens het gezelschap tijdens de dagen in Sydney. We bezochten onder andere het Opera House, de Tower Bridge, de Botanische tuinen en uiteraard Bondi Beach. Voor de rest een beetje rond geslenterd in de enorme Australische stad, die echter vrij rustig relaxed oogt voor een stad van een dergelijke orde. De laatste avond in Sydney spendeerden we in Manley, een uit het centrum gelegen stadsdeel van Sydney, waar je met de boot heen kan. Daar woont en werkt een ex-huisgenoot van Paul en dit was natuurlijk een mooie gelegenheid voor beiden om weer eens een biertje te drinken en ik ging gezellig mee. Na een gezellige avond en een blik op Manley was het de volgende dag tijd om de tassen weer in te pakken en ons op te maken voor de laatste uurtjes Australië en de reis naar Azië.

Zo kwam er een einde aan 5 weken Oost-Australië met de camper. Een unieke, gedenkwaardige en mooie ervaring. Veel stranden gezien, leuke en gave dingen gedaan, leuke en unieke mensen ontmoet en we waren pas 2 maanden onderweg. Tijd om de westerse werelden, die Nieuw-Zeeland en Australië toch zijn, te verlaten en tijd om de oosterse Aziatische wereld in te duiken, te beginnen met Bangkok. Daarover volgende update meer (dat duurt deze keer echt niet lang, beloofd..).